þrá

I)

(þrá, þráða, þráðr), v. to long, yearn (slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu);

refl., þrást á e-t, to long for a thing.

II)

f. longing, yearning;

leggja þrár í e-t, to yearn after a thing.

III)

n. obstinacy (Hrafn harðnaði í sínu þrái við biskup);

í þrá e-m, in defiance of, in spite of (gerði þat hverr í þrá öðrum);

honum þótti þat mjök gert í þrá sér, in his despite, in order to thwart him;

ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind (því næst gekk veðr á þrá).

* * *

1.

n. a throe, hard struggle, obstinacy; en ef menn vilja þrá sitt til leggja, ok vilja heldr vera í banni en lausn taka, H. E. i. 238; ef hann stendr í því með þrái, 232; ef þú staðfestisk í þinu þrái, Stj. 285; Rafn harðnaði í sínu þrái við biskup, Bs. i. 761.

2. the phrase, í þrá, in defiance of; görði þat hverr í þrá öðrum, in spite of, in defiance of one another, Sturl. ii. 12; honum þótti þat mann-skaði mikill, ok mjök gört í þrá sér, and in his despite, in order to thwart him, Ó. H. 94; ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind; því næst gékk veðr á þrá, ok rak þá inn aptr undir Niðarhólm, Fms. ii. 207.

2.

f. [þreyja], a throe, pang, longing; mikilliga þrá eðr helstríð, Stj. 38; böl er beggja þrá, Ls. 59; ljótar nornir skópu oss langa þrá, Skv. 3. 7; leggja þrár á e-t, to yearn after a thing, Flóv. 77; þrár hafðar er hefi til þins gamans, Fsm. 50; margr fær þrá fyrir litla stundar-fýsn, Mag.

B. [A. S. þreâ or þreow, in lic-þrowere = a leper; cp. A. S. þrower, a martyr], rottenness, decay; in iík-þrá, ‘body-decay,’ leprosy.